آیات پیرامون انقلاب اسلامی

۱ –  إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ   (الرعد:۱۱)

خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند

۲ – ذَلِكَ بِأَنَّ اللّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ      (الأنفال: ۵۳)

این، بخاطر آن است که خداوند، هیچ نعمتی را که به گروهی داده، تغییر نمی‌دهد؛ جز آنکه آنها خودشان را تغییر دهند

۳ – وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ( ابراهیم ۵ )

ما موسی را با آیات خود فرستادیم؛ (و دستور دادیم  قومت را از ظلمات به نور بیرون آر! و «ایّام اللّه» را به آنان یاد آور! در این، نشانه‌هایی است برای هر صبر کننده شکرگزار .

۴-  وَاذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِيلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَأَيَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

( انفال ۲۶ )

و به خاطر بیاورید هنگامی را که شما در روی زمین، گروهی کوچک و اندک و زبون بودید؛ آنچنان که می‌ترسیدید مردم شما را بربایند! ولی او شما را پناه داد؛ و با یاری خود تقویت کرد؛ و از روزیهای پاکیزه بهره‌مند ساخت؛ شاید شکر نعمتش را بجا آورید!۲۶ ای مومنان بیاد آورید روزی که شما در زمین اندک و مستضعف بودید در میان دشمان بسیار، و ترسناک بودید، وحشت می کردید از دشمنان به شما پناه دادیم و سپس شما را جمع کردیم و کمک کردیم و رزق شما کردیم از طیبات تا شکرگزار آن باشید.

۵-  وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَآل عمران:۱۰۳

و همگى به ريسمان الهى ( قرآن و پيامبر) كه شما را به خدا پيوند مى دهد، چنگ زنيد و از اختلاف و پراكندگى بپرهيزيد، و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد، آن گاه كه دشمن يكديگر بوديد و او ميان دل هاى شما الفت انداخت و در پرتو نعمت او با يكديگر برادر شديد؛ و آن گاه كه بر پرتگاه گودالى از آتش بوديد پس شما را از آن رهايى بخشيد. بدين سان خدا آيات خود را براى شما بيان مى كند، باشد كه شما راه يابيد.

۶-  وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا   (اسراء:۸۱ )

حقّ آمد و باطل نابود شد. يقيناً باطل نابود شدني است

۷-  وَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ غَافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الأَبْصَارُ     (إبراهيم: ۴۲)،

مپندار كه خدا از كردار ستمكاران غافل است. عذابشان را تا آن روز كه چشمها در آن خيره مى‌ماند، به تاخير مى‌افكند.

۸-  الْفَجْرِ   وَلَيَالٍ عَشْرٍ  والشَّفْعِ وَالْوَتْرِ   وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ   هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ   أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ    إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلادِ    وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ    وَفِرْعَوْنَ ذِي الأَوْتَادِ   الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ   فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ   فصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ  إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ

سوگند به سپيده صبح،۱و سوگند به شبهاى دهگانه،۲و سوگند به جفت و طاق،۳و سوگند به شب چون روى به رفتن نهد.۴آيا خردمند را اين سوگندها كافى است؟۵آيا نديده‌اى كه پروردگار تو با قوم عاد چه كرد؟۶با اِرَم كه ستونها داشت؟۷و همانند آن در هيچ شهرى آفريده نشده بود.۸و قوم ثمود كه در آن وادى سنگ را مى‌بريدند،۹و قوم فرعون آن دارنده ميخها،۱۰آنها در بلاد طغيان كردند،۱۱و در آنها به فساد در افزودند.۱۲و پروردگار تو تازيانه عذاب را بر سرشان فرود آورد.۱۳زيرا پروردگارت به كمينگاه است.

۹ –  مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ   (توبه :  ۱۲۰)

مردم مدينه و باديه نشينان پيرامونشان حق ندارند از همگامى با رسول خدا باز بمانند و نبايد به خود بپردازند و در خوشى به سر برند و او را در خطرها واگذارند. اين تكليف در برابر اين است كه هيچ تشنگى و رنج و گرسنگى در راه خدا به آنان نمى رسد و در هيچ سرزمينى كه كافران را به خشم مى آورد گام نمى نهند و از هيچ دشمنى غنيمتى به دست نمى آورند مگر اين كه براى آنان در برابر هر يك از آنها عملى شايسته نوشته مى شود و پاداش آن را مى بينند، چرا كه آنان نيكوكارند و خدا پاداش نيكوكاران را تباه نمى كند.

( یعنی اگر کافران را به خشم درآوریم و از دست ما عصبانی باشند برای ما ثواب است  مصداق مرگ بر آمریکا و مرگ بر صهیونیسم)

۱۰ –  وَكَذٰلِكَ جَعَلنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَياطينَ الإِنسِ وَالجِنِّ يوحي بَعضُهُم إِلىٰ بَعضٍ زُخرُفَ القَولِ غُرورًا ۚ وَلَو شاءَ رَبُّكَ ما فَعَلوهُ ۖ فَذَرهُم وَما يَفتَرونَ     ( سوره مبارکه الأنعام آیه ۱۱۲   )

اینچنین در برابر هر پیامبری، دشمنی از شیاطین انس و جنّ قرار دادیم؛ آنها بطور سری (و درگوشی) سخنان فریبنده و بی‌اساس (برای اغفال مردم) به یکدیگر می‌گفتند؛ و اگر پروردگارت می‌خواست، چنین نمی‌کردند؛ (و می‌توانست جلو آنها را بگیرد؛ ولی اجبار سودی ندارد.) بنابر این، آنها و تهمتهایشان را به حال خود واگذار!

۱۱-   يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُركُم وَيُثَبِّت أَقدامَكُم    (سوره مبارکه محمد (ص)  آیه ۷   )

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر (آیین) خدا را یاری کنید، شما را یاری می‌کند و گامهایتان را استوار می‌دارد.

۱۲-  سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذينَ خَلَوا مِن قَبلُ ۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبديلًا   (  ) سوره مبارکه الأحزاب آیه ۶۲  )

این سنّت خداوند در اقوام پیشین است، و برای سنّت الهی هیچ گونه تغییر نخواهی یافت!

أَلَم تَرَ كَيفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصلُها ثابِتٌ وَفَرعُها فِي السَّماءِ         تُؤتي أُكُلَها كُلَّ حينٍ بِإِذنِ رَبِّها ۗ وَيَضرِبُ اللَّهُ الأَمثالَ لِلنّاسِ لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرونَ         يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذينَ آمَنوا بِالقَولِ الثّابِتِ فِي الحَياةِ الدُّنيا وَفِي الآخِرَةِ ۖوَيُضِلُّ اللَّهُ الظّالِمينَ ۚ وَيَفعَلُ اللَّهُ ما يَشاءُ       (سوره مبارکه ابراهيم آیه ۲۴  و ۲۵   و ۲۷)

آیا ندیدی چگونه خداوند «کلمه طیبه» (و گفتار پاکیزه) را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن (در زمین) ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟!    هر زمان میوه خود را به اذن پروردگارش می‌دهد. و خداوند برای مردم مثلها می‌زند، شاید متذکّر شوند (و پند گیرند)!

خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به خاطر گفتار و اعتقاد ثابتشان، استوار می‌دارد؛ هم در این جهان، و هم در سرای دیگر! و ستمگران را گمراه می‌سازد، (و لطف خود را از آنها برمی‌گیرد)؛ خداوند هر کار را بخواهد (و مصلحت بداند) انجام می‌دهد!

……………………………………………………………………

احادیث پیرامون دهه فجر و انقلاب اسلامی

۱- امام كاظم عليه السلام  قال :  رَجُلٌ مِن اَهلِ قُم يَدعُوالنّاسَ اِلَي الحَقِّ مُجتَمِعٌ مَعَهُ قَومٌ كَزُبُرِ الحَديدِ لاتَزَلَّهُمُ الرِياحُ العَواصِفُ و لايَمِلُّونَ مِنَ الحَربِ و لايَجبَنُونَ و عَلَي الّلهِ يَتَوَكَّلُونَ و العاقِبَةُ لِلمُتَّقينَ   (بحار الأنوار ، ج ۶۰ ، ص ۲۱۶)

ترجمه : امام كاظم «عليه السلام » فرمود : مردي از اهل قم مردم را بسوي حق دعوت مي كند قومي همراه او جمع مي شوند مانند پاره هاي آهن ، كه تند بادهاي حوادث آنها را نمي لغزاند ، از جنگ خسته و ملول نمي شوند و نمي ترسند و به خداوند توكل مي كنند و سرانجام نيك براي پرهيزگاران خواهد بود .   . )

۲-  پيامبرصلي الله عليه وآله :َیَخرُجُ ناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَيُوَطِّئونَ لِلمَهدِيِّ سُلطانَهُ

مردمي از مشرق قيام مي‏كنند و زمينه حكومت مهدي را فراهم مي‏آورند         ( كنزالعمّال ، حدیث  ۳۸۶۵۷ ).

۳-  پيامبرصلي الله عليه وآله   : لَوكانَ الدِّينُ مُعَلَّقاً بِالثُّرَيّا لَتَناوَلَهُ اُناسٌ مِن أبناء فارِسَ

اگر دين به ستاره ثريّا آويزان باشد ، مردماني از ايرانيان آن را به زير خواهند كشيد       (  كنزالعمّال ، حدیث ۳۴۱۳۰ ).

۴-   امام صادق‏عليه السلام :    سَيَأتي زَمانٌ تَكونُ بَلدَةُ قُمَّ و أهلُها حُجَّةً عَلَي الخَلائِقِ و ذلِكَ في زَمانِ غَيبَةِ قائِمِنا إلي ظُهُورِهِ

روزگاري خواهد آمد كه شهر قم و مردمان آن حجّت بر ديگر مردمان باشند؛ آن روزگار در زمان غيبت قائم ما است تا آن‏گاه كه ظهور كند      (  بحار الأنوار ، ج ۶۰ ، ص ۲۱۳ .  )

۵-   امام كاظم‏عليه السلام :   اشاره به روح الله

عَبْدِ اللَّهِ بْنِ شَرِيكٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

أَقْبَلَ أَبُو بَكْرٍ وَ عُمَرُ وَ الزُّبَيْرُ وَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ جَلَسُوا بِفِنَاءِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَخَرَجَ إِلَيْهِمُ النَّبِيُّ ص فَجَلَسَ إِلَيْهِمْ‏ فَانْقَطَعَ شِسْعُهُ فَرَمَى بِنَعْلِهِ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع ثُمَّ قَالَ إِنَّ عَنْ يَمِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَوْ عَنْ يَمِينِ الْعَرْشِ قَوْماً مِنَّا عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ وُجُوهُهُمْ مِنْ نُورٍ وَ ثِيَابُهُمْ مِنْ نُورٍ تَغْشَى وُجُوهُهُمْ أَبْصَارَ النَّاظِرِينَ دُونَهُمْ قَالَ أَبُو بَكْرٍ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَسَكَتَ فَقَالَ الزُّبَيْرُ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَسَكَتَ فَقَالَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَسَكَتَ فَقَالَ عَلِيٌّ ع مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ هُمْ قَوْمٌ تَحَابُّوا بِرَوْحِ اللَّهِ عَلَى غَيْرِ أَنْسَابٍ وَ لَا أَمْوَالٍ أُولَئِكَ شِيعَتُكَ وَ أَنْتَ إِمَامُهُمْ يَا عَلِيُ‏

عبد اللَّه بن شريك از حضرت باقر عليه السّلام فرمود

ابو بكر و عمر و زبير و عبد الرحمن بن عوف در صحن خانه حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نشسته بودند حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم هم (از حجره خويش) بيرون آمد و در جمع آنها نشست، ناگاه بند كفش آن جناب كنده شد حضرت كفش خود را به على بن ابى طالب عليه السّلام داد تا اصلاح كند و فرمود:

همانا از جانب راست خداوند عزّ و جل يا از جانب راست عرش، مردمى از ما بر كرسى‏هائى از نور هستند كه صورتهاشان از نور و لباسهايشان از نور، نور آنها چشمهاى بينندگان از غير آنها را پر كند،

ابو بكر گفت آنها چه كسانى هستند يا رسول اللَّه؟ حضرت سكوت فرمود     زبير پرسيد يا رسول اللَّه آنها كيانند؟ سكوت فرمود

عبد الرّحمن پرسيد باز چيزى نفرمود،    تا حضرت على عليه السّلام سؤال كرد، فرمود آنها كسانى هستند كه به واسطه روح الله با هم دوستى كنند و دوستيشان بر پايه نژاد و مال نيست، يا على آنها شيعيان تو هستند و تو امام آنهايي

منبع : بحارالانوار جلد ۶۸ (در برخي از چاپها جلد۶۵) صفحه ۱۳۹

روزی شهید صدوقی از امام رحمة الله علیه پرسید آقا این روح الله که در این حدیث آمده است شما نمی باشید  امام با لبخندی از کنار آن گذشتند و چیزی نگفتند  و سکوت کردند

عالم بزرگ مرحوم آيت الله شيخ عباسعلى اديب اصفهانى در توضيح اين حديث مى گويد: (كلمه روح الله, اينجا ـ در اين روايت شريف ـ اسم است. روح الله نامى كه مردم مطيع او هستند و بدون هيچگونه چشمداشتى او را يارى مى كنند. از ابتدإ تا حالا ما ميان علمإ ((روح الله)) نداشتيم و اگر هم داشتيم با اين خصوصيات نبوده است. مسلما مراد حضرت امام است. اين روايت شإن مردم را هم مشخص مى كند. شإن شهدا و ميدان دارها را, كسانى كه واقعا در اين زمان جهت يارى خدا زحمت مى كشند و خدمت مى كنند, قرينه اى ديگر هست كه مى رساند مراد ((روح الله)) در اين روايت اسم شخص است)

منبع:مقاله  (قم, كانون قيام) از حجه الاسلام والمسلمين محمد حسن رحيميانس

۶- پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:  لَوكانَ الدِّينُ مُعَلَّقا بِالثُّرَيّا لَتَناوَلَهُ اُناسٌ مِن أبناء فارِسَ ؛

اگر دين به ستاره ثريّا آويزان باشد ، مردمانى از ايرانيان آن را به زير خواهند كشيد  ( عمل خواهند کرد ).        (كنزالعمّال ، ح ۳۴۱۳۰  )

۷-  پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:    يَخرُجُ ناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَيُوَطِّئونَ لِلمَهدِيِ سُلطانَهُ ؛

مردمى از مشرق قيام مى كنند و زمينه حكومت مهدى را فراهم مى آورند .    (كنزالعمّال ، ح ۳۸۶۵۷  )

۸-  پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:   أسعَدُ العَجَمِ بِالإسلامِ أهلُ فارِسَ ؛

خوشبخت ترين ملّت غير عرب به واسطه اسلام ، ايرانيان اند .     (ميزان الحكمه ، ح ۱۵۷۵۶ )